HISTORIA GÓRALIC                                   

      Najpierw była tu rolnicza osada słowiańska. Od drugiej polowy XIII w. objęta została kolonizacją niemiecką. Wieś często zmieniała swoich właścicieli. Najdłużej była w posiadaniu rodu von Sydow.

     Przez wieś przejeżdżały bojowe wozy taboruyrów husuckich (1433), wojska Wallensteina i szwedzka armia Gustawa Adolfa (1627,1630,1634), napoleońskie wojska francuskie i polskie, doprowadzając do całkowitego ubóstwa. Przez Góralice podążały też wojska pancerne gen. Bogdanowa (2 II 1945r.) i polskie w kwietniu tegoż roku.

     W 1405r. panowała tu straszna zaraza, a w 1634r. głód i epidemia „morowego powietrza”, siejące ogromne spustoszenie wśród ludności. Położenie wsi na starym szlaku handlowym stwarzało dogodne warunki do bogacenia się i szybkiego odrabiania zniszczeń spowodowanych grabieżami, pożarami i wojnami. Przed 1939r. mieszkało tu ok. 730 osób obecnie 671. Była piekarnia, masarnia, gorzelnia, i hotel z restauracją w centrum wsi. Przy szosie istniał zjazd i warsztat mechaniczny. Z usług tych korzystali klienci, którzy przyjeżdżali do pobliskiego „Zdroju” bądź jechali do Berlina. We wsi mieszkał również lekarz stomatolog. Przed wojną na terenie wsi przebywała grupa jeńców wojennych „Arbeitsstelle Gorlsdorf”.

     W lipcu  1945r. większość domów była pusta. Jedynie lekarz niemiecki i biedota wiejska pozostali. W następnym miesiącu wieś zaludnili repatrianci ze stanu słowiańskiego , pochodzący z dwóch sąsiednich wsi powiatu Kołomyja. Przez wiele lat trwała między nimi niegroźna rywalizacja. Większość zwana „Święty Stanisław” uważała się za mądrzejszą do mniejszości zw. „Otynia”.

     Okresowo (!954-1959) Góralice stanowiły samodzielny ośrodek władzy Gromadzkiej Rady Narodowe, której przewodniczył Piotr Hajduk. Na miejscu był tez punkt pocztowy i milicyjny. Wyraźne ożywienie wsi nastąpiło na pocz. lat 70-tych, kiedy to Góralice ponownie włączono do Gromadzkiej Rady Nar. w Trzcińsku (ul.Dworcowa 11). W pierwszym okresie wieś specjalizowała się w uprawie kukurydzy i hodowli koni. W latach 70-tych zdecydowanie dominowało kółko rolnicze, w którym pracowało ponad 150 osób: betoniarnia, grupa budowlana, dział mechanizacyjny, hodowla trzody chlewnej i wylęgarnia kurcząt. Powstał również zakład fryzjerski i klub sportowy „Zryw”. Założono sieć wodociągową, położono chodnik, a wcześniej drogę pokryto asfaltem. Tętniło życie kulturalno-oświatowe, społeczno-polityczne, sportowe i obrzędowe. W 1980r. powstał zespół wokalno taneczny (J.Kluczenko), który trzymał się dzielnie do 1993r. Uwieńczeniem żywotności Góralic była nowo wybudowana szkoła w 1989r.